Adam liep rond in het paradijs. Hij bewonderde de bijtjes en de bloemetjes en genoot van de koerende duifjes en wippende konijntjes.
Hij voelde zich een beetje eenzaam worden en riep: ‘God, ik verveel me!’
En God, die de medische wetenschap ver vooruit was, toverde uit Adam de wonderschone Eva!
‘God heeft verstand van vrouwen!, dacht Adam toen nog en begon enthousiast aan Eva’s sappige vruchtjes te knabbelen.
Maar toen sprak Eva haar eerste woorden : ‘Cut the crap, ik heb honger!’
Adam plukte snel de eerste de beste appel om haar de mond te snoeren.
Eva nam een flinke hap, maar schrok zich een apenstaartje van die vreselijke vette worm die haar tegemoet kronkelde.
Ze vloog Adam in z’n armen, maar merkte tot haar afschuw dat zich tussen hen óók een dikke kronkelende worm bevond.
‘WTF, stop dat vieze ding weg, ik háát wormen!’
Adam pakte vlug een groot vijgenblad (overdreven groot voor zo’n wurmpie, vond Eva) om zich te bedekken.
Op dat moment kwam er ook nog een bemoeial van een slang om het paradijselijke hoekje kijken en riep: ‘Oprotten hier met die takkeherrie!’
Eva had het helemaal gehad met al die kronkelende wormen en slangen en ging er vandoor.
Op haar maagdelijk blote voetjes kwam ze echter niet ver en riep: ‘God#%*, ik krijg zere voeten!’
En God schiep Zalando!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten